Złącze D-SUB

Złącze analogowe służące do przesyłania sygnałów pomiędzy komputerem a monitorem. Sygnały wysyłane są za pośrednictwem 15-pinowego kabla analogowego. Takie sygnały są mało odporne na zakłócenia zewnętrzne i dlatego coraz bardziej popularne stają się złącza DVI.Występuje w laptopach, komputerach stacjonarnych i oczywiście monitorach.

Złącze DVI (ang. Digital Visual Interface) - standard złącza pomiędzy kartą graficzną, a monitorem komputera.

Standard Digital Visual Interface został zaprojektowany przez grupę Digital Display Working Group (DDWG). Do grupy lobbującej za DVI można zaliczyć wiele firm związanych początkowo z DFP. Mimo, że DVI nie zostało zaakceptowane jako standard przez VESA, DVI ma bardzo dobrą perspektywę na przyszłość, ponieważ protokołem przesyłu danych cyfrowych jest również TMDS (PanelLink). W porównaniu z P&D; i DFP, które posiadają tylko jeden kanał przesyłowy, DVI zawiera również drugi, co podwaja maksymalne pasmo przenoszenia (pixel rate). To pozwala na osiągnięcie rozdzielczości ponad 1280x1024 pikseli. Inną zaletą DVI jest fakt, że może być również przenoszony sygnał analogowy. Dzięki temu, w razie potrzeby, mogą być podłączone również starsze monitory CRT.

Złącze DVI występuje w 3 wariantach:

DVI-I - przesyła zarówno dane cyfrowe, jak i analogowe. Po zastosowaniu właściwej przejściówki można go połączyć ze zwykłym złączem D-Sub karty graficznej;
DVI-D - przesyła tylko dane cyfrowe, zapewnia najwyższą jakość obrazu ze wszystkich złącz typu DVI, jest w pełni kompatybilne z HDMI;
DVI-A - przesyła tylko dane analogowe.

Specyfikacja techniczna DVI :

Minimalna częstotliwość zegara: 21,76 MHz
Maksymalna częstotliwość zegara w trybie pojedynczego kanału: osiągana przy częstotliwości 165 MHz (3,7 Gbit/s)
Maksymalna częstotliwość zegara w trybie podwójnego kanału: Ograniczona przez jakość kabla (ponad 7,4 Gbit/s)
Liczba pikseli w jednym cyklu zegarowym: 1 (pojedynczy kanał) lub 2 (podwójny kanał)
Liczba bitów przypadających na piksel: 24
Przykładowe rozdzielczości pracy (pojedynczy kanał):
HDTV (1920×1080) @ 60 Hz przy 5% migotaniu LCD (131 MHz)
UXGA (1600×1200) @ 60 Hz przy migotaniu GTF (161 MHz)
WUXGA (1920×1200) @ 60 Hz (154 MHz)
SXGA (1280×1024) @ 85 Hz przy migotaniu GTF (159 MHz)
Przykładowe rozdzielczości pracy (podwójny kanał):
QXGA (2048×1536) @ 75 Hz przy migotaniu GTF (2×170 MHz)
HDTV (1920×1080) @ 85 Hz przy migotaniu GTF (2×126 MHz)
WQXGA (2560×1600)@ 60 Hz przy migotaniu GTF (2x174 MHz) (30" LCD Dell, Apple, Samsung, HP, Quinux)
WQUXGA (3840×2400) @ 33 Hz przy migotaniu GTF blanking (2x159 MHz)

Złącze HDMI (ang. High Definition Multimedia Interface)

Przewód HDMI (umożliwia przesyłanie obrazu i dzwięku w formacie 5.1 jednym przewodem z cyfrową jakością)

Jest cyfrowym interfejsem dla sygnału audio/wideo zdolnym przesyłać pełen strumień danych bez kompresji. Dane wideo przesyłane są z wykorzystaniem technologii TMDS. HDMI pozwala łączyć ze sobą dowolne, zgodne ze standardem, urządzenia audio/wideo takie jak odtwarzacze DVD, konsole gier, komputery z monitorem lub telewizorem cyfrowym. Obecnie zaczyna wypierać starsze standardy zarówno analogowe (np.: S-Video, Eurozłącze, VGA) jak i cyfrowe (np.: DVI).

SCART / EUROZŁACZE

Eurozłącze / Scart

S-VIDEO

S-Video (ang. Separated Video), oddzielny sygnał wizyjny - standard przesyłania sygnału wizyjnego umożliwiający uzyskanie lepszej jakości niż w najczęściej spotykanym standardzie Composite video, dzięki oddzieleniu sygnału luminancji (informacje o jasności obrazu) od sygnału chrominancji (informacje o nasyceniu barw). Standard S-Video nazywany jest czasami Super Video lub Y/C, a także błędnie S-VHS. Złącze standardu S-Video przenosi tylko sygnał wizyjny, a sygnały fonii przesyłane są oddzielnymi przewodami.

Główną zaletą oddzielnego przesyłania sygnałów luminancji i chrominancji jest ostrzejszy obraz będący rezultatem szerszego pasma przenoszenia sygnału luminancji i wydajniejszej pracy dekodera kolorów (sygnał chrominancji). Obecnie standard ten jest popularny w odtwarzaczach DVD, niektórych magnetowidach, oraz wielu nowoczesnych odbiornikach telewizyjnych. Także wiele innych urządzeń elektronicznych, takich jak kamery wideo, karty graficzne komputerów posiadające funkcje telewizyjne czy konsole gier wideo, wykorzystują ten sposób transmisji sygnału wizyjnego.

Zasada działania
Sygnały luminancji (oznaczony jako Y) i zmodulowany chrominancji (oznaczony jako C) przesyłane są osobnymi parami przewodów, przez co sygnał S-Video jest uznawany jako elementarny (składowy).

W standardzie Composite video (C-Video) sygnał luminancji jest filtrowany przez filtr dolnoprzepustowy w celu uniknięcia zakłóceń sygnałem przesyłanym na wyższej częstotliwości sygnałem luminancji. W standardzie S-Video oba sygnały przesyłane są osobnymi przewodami, nie jest potrzebne stosowanie filtrów, a pasmo przenoszenia sygnału luminancji (jasności) jest szersze i umożliwia przeniesienie większej ilości informacji. Nie ma też problemu zakłóceń sygnału luminancji sygnałem chrominancji, dzięki czemu oba sygnały mają zdecydowanie lepszą jakość.

Jakość sygnału S-Video jest zależna od jakości przewodu połączeniowego. Niektóre, przede wszystkim tanie, przewody S-Video zwykle obniżają jakość przesyłanego obrazu, jeśli ich długość przekracza 5 metrów.

Rodzaje złącz S-Video

Obecnie najczęściej używanym złączem S-Video są 4-pinowe wtyczki typu mini-DIN o impedancji 75Ω, chociaż spotyka się również wtyczki 7-pinowe.

Zanim wtyczki mini-DIN stały się standardem, sygnał S-Video był przesyłany przewodami zakończonymi bardzo różnymi złączami, np. popularny w latach 80. XX wieku w Polsce mikrokomputer Commodore 64 posiadał 8-pinowe złącze własnego standardu przesyłające sygnał S-Video. Identyczne z obecnie stosowanym złącze mini-DIN posiadały komputery Apple, w których służyło ono jako uniwersalna magistrala Apple Desktop Bus obsługująca klawiaturę, mysz i inne urządzenia peryferyjne. Obecnie złącza S-Video typu mini-DIN są stosowane w laptopach.

Sygnał S-Video może być również przesyłany 21-pinowym uniwersalnym złączem SCART (popularnie nazywanym EURO), ale ponieważ sygnał S-Video nie jest ujęty w standardzie SCART może zaistnieć konieczność przeróbki wtyczki EURO (należy połączyć piny 15 i 20 kondensatorem ceramicznym o pojemności 470pF, który odcina składowe stałe sygnału i zabezpiecza wyjścia przed uszkodzeniem), w przeciwnym wypadku uzyskany obraz będzie czarno-biały (brak sygnału koloru - chrominancji).

Schemat połączeń S-Video

Numer	Nazwa	Opis
1	GND	Masa Luminacji (Y)
2	GND	Masa Chrominacji (C)
3	Y	Sygnał Luminacji (Y)
4	C	Sygnał Chrominacji (C)

Jack / Mini-Jack

Wtyczka jack - wtyczka używana zwykle w urządzeniach audio-video. Jest wyjściem sygnału audio stereo dla słuchawek. Dzieli się na dużą wtyczkę "jack", małą "mini jack" i jeszcze mniejszy "micro jack". Obecnie ta duża przestaje być używana z uwagi na małe gabaryty odtwarzaczy np. MP3.

Największa odmiana (6.3mm) stosowana jest przede wszystkim w sprzęcie studyjnym i instrumentach muzycznych, i używa się jej między innymi do połączenia instrumentu (np. gitary elektrycznej, lub syntezatora) ze wzmacniaczem lub mikserem. Ze względu na prostotę konstrukcji gniazda i jego duże wymiary, złącze powszechnie uważane jest za wytrzymałe i niezawodne. W domowych urządzeniach audio złącze praktycznie nie stosowane, na rzecz złącz typu chinch.

Złącze 3.5mm jest powszechnie stosowane jako złącze słuchawkowe w urządzeniach przenośnych (walkman, discman, odtwarzacz MP3), a także w komputerowych kartach dźwiękowych.

Złącze 2.5mm stosowane jest jako złącze słuchawkowe w urządzeniach takich, jak telefony komórkowe. Ponieważ zdecydowana większość słuchawek dostępnych na rynku ma wtyczki 3.5mm, użytkownicy urządzeń z gniazdami 2.5mm skazani są na słuchawki dedykowane, lub stosowanie przejściówek. Złącze 2.5mm, z powodu swoich niewielkich wymiarów, uważane jest za delikatne i zawodne.

Rodzaje wtyczek typu : jack

Stereofoniczne wtyczki jack: 2.5 mm mono (TS), 3.5 mm (1/8") mono i stereo (TRS), oraz 6.3 mm (1/4").